Lech Poznań zdemolował Pogoń! „Portowcom” starczyło sił na 20 minut

To miał być mecz, który pokaże czy Pogoń Szczecin jest gotowa rzucić wyzwanie czołówce Ekstraklasy. Przez pierwsze 20 minut rzeczywiście wyglądało to obiecująco – pressing, intensywność, strzały, walka. Problem w tym, że mecz piłki nożnej trwa nie dwadzieścia, a dziewięćdziesiąt minut.

Pogoń zaczyna jak burza… ale na tym koniec

Początek? Marzenie dla kibiców Pogoni. Ich zespół wyszedł jak po swoje, a Lech przez pierwsze minuty wyglądał, jakby jeszcze był w autokarze w drodze do Szczecina. Pogoń raz za razem była bliska prowadzenia. Bliski bramki był Koulouris, dobry strzał oddał Grosicki i odnotujmy także sytuację, w której Lech miał więcej szczęścia niż na nie zasługiwał, gdy piłka kilkukrotnie odbijała się w polu karnym Mrozka jak w flipperze, ale nie wpadła do siatki.

Gdy w 18. minucie Koulouris trafił w słupek, wydawało się, że Pogoń jest o krok od objęcia prowadzenia.

I wtedy coś pękło…

Lech się otrząsa i zaczyna robić swoje

W 32. minucie Mikael Ishak – który wiosną przypominał raczej własny cień z jesieni – wreszcie się przełamał. Akcja była szybka i konkretna, Hakans huknął, Cojocaru wypluł piłkę przed siebie, a Szwed wpakował ją do siatki. 1:0 i nagle to Lech zaczyna rozdawać karty.

Pogoń wyglądała jak agresywny pięściarz, który w pierwszej rundzie rzucił się na przeciwnika, ale gdy tylko ten go skontrował, nagle postanowił się wycofać z walki. Lech przejął inicjatywę, Sousa nawet trafił do siatki po świetnej akcji z Ishakiem drugą bramkę, ale Carstensen był na minimalnym spalonym i VAR słusznie bramkę anulował. Wynik pozostawał 1:0, ale wszyscy widzieli, że „Kolejorz” kontroluje już ten mecz.

Druga połowa? Egzekucja „Portowców”

Jeśli ktoś w Szczecinie liczył, że po przerwie Pogoń się odrodzi, to… cóż, mocno się przeliczył. „Portowcy” wyglądali, jakby w przerwie ktoś im podmienił baterie na zużyte. Ich pressing się skończył, intensywność spadła, a Lech wchodził w ich obronę jak w masło.

W 66. minucie było już jasne, że gospodarze tego meczu nie uratują. Kurzawa sfaulował Sousę w polu karnym, Ishak podszedł do „wapna” i choć Cojocaru wyczuł kierunek strzału, to uderzenie było idealnie przy słupku. 2:0 i po meczu.

A żeby było jeszcze piękniej dla poznaniaków, w 85. minucie Joel Pereira odpalił torpedę z 35 metrów i zapakował gola, który spokojnie może kandydować do bramki sezonu. Cojocaru został przyłapany na nieostrożnym wyjściu z bramki, a Pereira wyglądał, jakby właśnie kupił bułki w osiedlowym sklepie – pełen luz i opanowanie.

Dla Pogoni to był moment, w którym powietrze zeszło już całkowicie. Kibice zaczęli opuszczać stadion, wiedząc, że ich drużyna dziś już nic nie zdziała. W końcówce jeszcze Marcel Wędrychowski obejrzał czerwoną kartkę po analizie VAR, ale to było już tylko dopełnienie wieczoru.

Lech daje sygnał, że nie odda łatwo fotelu lidera

Pogoń może mówić o tym, że zabrakło jej sił, a Niels Frederiksen przed meczem mówił jasno: zmęczenie po Pucharze Polski nie może mieć znaczenia. I jak się okazało, nie miał racji – po 20 minutach gospodarze wyglądali, jakby przebiegli maraton. Lech za to robił swoje, pokazał jakość i skuteczność.

„Kolejorz” „nie tylko utrzymuje pozycję lidera, ale przede wszystkim daje jasny sygnał – jeśli ktoś myślał, że słaby początek rundy oznacza że zgubi rytm i pozwoli się dogonić, to grubo się pomylił. To był pokaz siły Lecha Poznań i brutalne zderzenie Pogoni Szczecin z rzeczywistością. Bo dobra forma z pierwszych meczy to jedno, a prawdziwa rzeczywistość po meczu z liderem to drugie.

POGOŃ SZCZECIN – LECH POZNAŃ 0:3 (0:1)

32’ 68’(k) Mikael Ishak, 85’ Joel Pereira